Ik moet even iets kwijt over Marie Kondo. Je kent haar wel, die populaire Japanse hardcore minimaliste, die vindt dat je ALLES waar je niet blij van wordt weg moet gooien. En dat wat je overhoudt, strak in het gelid opgeborgen dient te worden.
Ik snap heel goed dat ze fans heeft; rigoureus ruimen en mooi opbergen lucht enorm op. Ik merk óók dat hoarders, rommelkonten en chaoten denken dat alle professional organizers zo zijn. Normaal moest ik bij een intakegesprek al uitleggen dat ik niks weggooi. Dat mag je zelf doen als je daar aan toe bent. Maar sinds Kondo zijn de rapen gaar. De angst zit er goed in.
Iedereen loopt met haar weg, maar ik vind haar filosofie praktisch onuitvoerbaar. Ik word écht niet blij van mijn belastingaangifte, maar ik bewaar ‘m toch. Hetzelfde geldt voor het grootste deel van mijn ondergoed. Onderbroeken waar ik wél echt blij van word kosten minstens zestig euro per stuk en moeten op de hand gewassen worden. Dat is onbetaalbaar en onpraktisch.
Al mijn onderbroeken in keurige vierkantjes gevouwen op kleur in de la? Ga toch weg Marie, ik heb wel wat beters te doen. Ik ben te pragmatisch, en velen met mij.
Hierbij wil ik alle rommelkonten een hart onder de riem steken. Niet alle organizers zijn als Kondo. Je hoeft niet alles weg te gooien. En van mij mag je al je onderbroeken los in een schoenendoos gooien. Daar word je pas gelukkig van.
Liefs, Zamarra